Ο πηγαιμός για την Ιθάκη και το ταξίδι του Οδυσσέα δύσκολα. Οι περιπέτειες κι οι γνώσεις άγνωστες για όποιον περιμένει να γευτεί τα πλούσια εδέσματα στων Λαιστρυγόνων και των Κυκλώπων τα τραπέζια. Ο ποιητής θέλει το βήμα αδεές, μα για πολλούς το δέος λέξη είναι το ίδιο άγνωστη μιας και η σκέψη είπαμε έμεινε «υψηλή» δίχως το υ και με το πρώτο -η γραμμένο απλά με –ι…. όσο για τη συγκίνηση ανύπαρκτη.
Νιώθω όμως πως είν’ πονηροί οι γίγαντες των μύθων κι ο Ποσειδώνας μυστηριωδώς χαμένος
- πως καταφέρνει και γελά τον κόσμο;
- Μ’ αφού η ψυχή ποτέ δεν στέκεται στο δρόμο, πώς να γευτεί την αύρα του αγέρα.
Μακρύς ο δρόμος, μα η ευχή στον πάτο της ψυχής.
Την πρωινή δροσιά δεν είδα να κοκκινίζει τα αυτιά, ούτε τα μάγουλα,
ούτε της άστατης καρδιάς δεν είδα τα πανιά με τον αγέρα να φουσκώνουν.
Τα εμπορεία των Φοινίκων έχουνε χάσει τη χλιδή τους, αφού σεντέφια και κοράλλια, έβενοι και μυρωδικά σε ξένα χέρια, αλήθεια αυτό μη το ξεχνάμε,
σε ξένα χέρια είπα…
Και νιώθω ότι όσο κι αν ψάχνω για να βρω χαμόγελα στον ουρανό – στο τέλος θα χαθούμε μέσα σε κούφια λόγια…
Κι αν ο ποιητής φωνάζει εδώ και χρόνια
– στο νου σου την Ιθάκη και το φτάσιμο... κι αυτό δίχως να βιάζεσαι, δίχως τον χρόνο να τραβάς απ’ τα μαλλιά κι ούτε να βλέπεις μόνο το επόμενο ταξίδι.
Κι όσο κι αν είπε ότι ο στόχος να’ ναι καθαρός,
ώστε στο τέλος να’ ναι και τα μυαλά σου κάτασπρα που ο ήλιος θαχει κάνει να μοιάζουν με χρυσάφι…. εγώ φοβάμαι πώς η πυξίδα θα μείνει στο συρτάρι,
μιας και η Ιθάκη διπλώθηκε στα γρήγορα χωρίς να διαβαστεί.
Μπήκε στη τσέπη κάποιων βιαστικά…
Άλλωστε ο ποιητής δεν μπορεί να ξέρει περισσότερα από τους έμπειρους τούτου του κόσμου.
Αναρτήθηκε από papvas.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου