Στίχοι που έγραψε ο Γιώργος Ανδρέου για το Νίκο Γκάτσο. Με δυνατή γραφή και με σεβασμό, ο Ανδρέου απευθύνεται στον Γκάτσο, επιστρατεύοντας λέξεις και σύμβολα από τον κόσμο του ποιητή. Οι στίχοι γίνανε τραγούδι και το τραγούδι μπήκε στο δίσκο «Δέκα τελευταία χρόνια» (1994) Με την Τάνια Τσανακλίδου.
Πρόταση από την Μαρία Ζαννιά
Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει
Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει
Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες
Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες
Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει
Την Aνοιξη όλοι προσμένουν
Κι αυτή προσπερνάει
Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ
Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
Από της λύπης τον καιρό
Κι όταν γυρίσεις και σε δω
Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις
Της λησμονιάς πικρό νερό
Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει
Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει
Η φωτιά πληγή που σε καίει, δε λέει να γιάνει
Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη
Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη
Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου