ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑ

Μια φορά κι έναν καιρό στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με τα μπλε σαραβαλιασμένα λεωφορεία, τις ντίσκο και την μουσική των Duran Duran για μόδα της εποχής , ζούσε σ ένα φτωχό προάστιο της Αθήνας μια παρέα παιδιών: ο Δημήτρης, η Ελένη, η Τατιάνα και ο Κώστας. Γειτονόπουλα που γνωρίζονταν από μικρά παιδιά διασκέδαζαν παίζοντας μήλα, χτυπώντας τα κουδούνια των ξένων που άνοιγαν χωρίς να ρωτήσουν και ξεσηκώνοντας τις γειτονιές με τις χαρούμενες φωνές τους. Ο Δημήτρης , που από πολύ μικρός ήθελε να γίνει μάστορας, συχνά πυκνά παρίστανε πως έμπαινε στο σπίτι της Τατιάνας δήθεν να της επισκευάσει την τηλεόραση και όσο εκείνος «επιδιόρθωνε» το κουτί, εκείνη τον ρωτούσε διάφορα πράγματα για τα εργαλεία και την δουλειά του μιας που το μεγάλο της όνειρο από μικρό παιδί ήταν να γίνει δημοσιογράφος. Ο δε Κώστας ήθελε να γίνει γεωπόνος ενώ η μικρή Ελένη ήθελε απλώς να γίνει το κορίτσι του Κώστα.

Τα χρόνια πέρασαν τα παιδιά μεγάλωσαν και καθώς η καθημερινότητά τους άλλαζε, σιγά-σιγά χάθηκαν. Ο Δημήτρης τελείωσε το σχολείο και δουλεύοντας παράλληλα κατάφερε να μπει στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσει ηλεκτρονικός. Η Τατιάνα, που προέρχονταν από εύπορη οικογένεια, κατάφερε να σπουδάσει σε μια ιδιωτική σχολή και να κάνει κι εκείνη το όνειρό της πραγματικότητα , ο Κώστας τελείωσε την Γεωπονική με άριστα ενώ η Ελένη που δεν κατάφερε να τελειώσει το Λύκειο ήθελε ακόμη να γίνει το κορίτσι κάποιου Κώστα.

Οι εποχές έγιναν πιο δύσκολες, οι άνθρωποι σκλήρυναν, κλείστηκαν στα σπίτια τους και οι περισσότερες οικογένειες μετά βίας κατόρθωναν να σπουδάζουν ακόμη και να ταΐζουν τα παιδιά τους. Οι φίλοι μας είχαν ενηλικιωθεί, είχαν κάνει κι εκείνοι τις δικές τους οικογένειες και τρείς από αυτούς -ο Δημήτρης η Τατιάνα και η Ελένη- έμελλε να συναντηθούν ξανά στον ίδιο εργασιακό χώρο, αλλά τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Δεν έπαιζαν, δεν γελούσαν και σχεδόν δεν αναγνώριζαν ο ένας τον άλλον.

Mια ωραία μέρα λοιπόν ο Ιάπωνας διευθυντής της επιχείρησης Κος Nasoun Tomounakimou , κάλεσε ορισμένους υπαλλήλους και τους ανακοίνωσε πως προκειμένου να μην γίνουν απολύσεις, θα πρέπει να δεχθούν μείωση μισθού. Ο Δημήτρης-παρόλο που είχε να πληρώσει απίστευτα έξοδα σε μια περίοδο της ζωής του που η γυναίκα του ήταν έγκυος και έμεναν στο ενοίκιο- δέχτηκε μετά χαράς να μειωθεί ο μισθός του για να μην απολυθεί η συνεργάτιδά του που είχε ακόμη περισσότερα παιδιά άρα και μεγαλύτερα έξοδα. Μάλιστα βγαίνοντας από το γραφείο του διευθυντή του και θέλοντας να μην φέρει τους συναδέλφους του σε δύσκολη θέση, δεν το είπε σε κανέναν και συνέχισε να εργάζεται -για τα πλέον 800 του ευρώ- σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Η Τατιάνα με την σειρά της δέχτηκε επίσης μετά χαράς να μειωθεί ένα μέρος από τα εκατό φορές περισσότερα χρήματα που έπαιρνε σε αντίθεση με τους Δημήτρηδες της εταιρίας και μάλιστα ,βγαίνοντας από το γραφείο του Διευθυντή, ένιωσε τόσο υπερήφανη για την πράξη της που κάλεσε όλα τα περιοδικά και τους δημοσιογράφους για να δώσει συνέντευξη τύπου προκειμένου να αποτελέσει για όλους «παράδειγμα» προς απομίμηση!

 Η δε Ελένη όμως-που κέρδιζε περισσότερα χρήματα κι από τον Ko Tomounakimou- δεν κράτησε την ίδια στάση. Δεν δεχόταν με τίποτα την μείωση μισθού, απειλούσε Θεούς και Δαίμονες, ούρλιαζε πως έτσι θα αναγκαστεί να διώξει τις δύο από τις έξι Φιλιππινέζες της και βγαίνοντας από το γραφείο του Διευθυντή έκλεισε με δύναμη την πόρτα φωνάζοντας «Όποιος τα φέρνει, τα παίρνει»!!!! Ο Διευθυντής φοβούμενος ότι θα χάσει την δουλειά του και μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, κάλεσε στο γραφείο του τον Δημήτρη και περίλυπος του ανακοίνωσε την απόλυσή του. Ο Δημήτρης πήγε στο γραφείο του και άρχισε να μαζεύει τα πράγματά του όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Η γυναίκα του, στην άλλη άκρη της γραμμής, του ζητούσε να περάσει από το σούπερ μάρκετ να πάρει μερικές ντομάτες αλλά εκείνος της είπε πως δεν είχε πλέον δουλειά και δεν ήξερε πότε θα μπορούσαν να ψωνίσουν ξανά.

Η Ελένη στενοχωρήθηκε τόσο…… από το θράσος του Διευθυντή που αποφάσισε να πάει μια βόλτα να ξεσκάσει κι έτσι επισκέφθηκε την πρώτη λαϊκή που βρήκε μπροστά της. Στάθηκε σε μερικούς πάγκους και τη στιγμή που έβγαζε χρήματα για να πληρώσει, σήκωσε το κεφάλι της και πίσω από τον πάγκο αντίκρυσε τον Κώστα, τον παλιό παιδικό της φίλο, να βάζει τις ντομάτες στην σακούλα. Έκανε πως δεν είδε ούτε αυτόν ούτε τις κάμερες που ήρθαν να απαθανατίσουν το μέγα γεγονός, πλήρωσε, μπήκε στο πολυτελές της τζιπ και έφυγε. Μερικά μέτρα πιο κάτω σταμάτησε, έβγαλε τις ντομάτες από το πορτ μπαγκάζ και τις πέταξε σ έναν κάδο. Η οικογένειά της και η ίδια έτρωγαν μόνο βιολογικά προϊόντα….αφήστε που προτίμησε να τις πετάξει η ίδια πριν προλάβουν να της τις πετάξουν οι άλλοι…..!!

Αναρτήθηκε στο http://magissa-kirki.blogspot.com