Τι είναι ο έρωτας; Γιατί ερωτευόμαστε; Ποιον ερωτευόμαστε; Πότε ερωτευόμαστε; Κεραυνοβόλος, φλογερός, τρυφερός, συντροφικός, περαστικός, αιώνιος, χωρίς ανταπόκριση, αμοιβαίος, μπορεί να χαθεί μέσα στη μονοτονία ή να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του σαν το Φοίνικα. Προσπάθεια να κατακτήσουμε ή να κατακτηθούμε, να γοητεύσουμε, να γίνουμε καλύτεροι, να βοηθήσουμε τους άλλους να γίνουν καλύτεροι...
Κάποιοι λένε ότι είναι πάντα ερωτευμένοι, κάποιοι άλλοι ότι ερωτεύονται συνεχώς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει μόνο ένας μεγάλος έρωτας στη ζωή τους, άλλοι πως έχουν ερωτευτεί ελάχιστες φορές. Πίσω από τις λέξεις "έρωτας", "πάθος", "ερωτική έλξη", "τρυφερότητα", "συντροφικότητα" υπάρχουν διάφορες ερμηνείες και ο καθένας από εμάς δίνει τη δική του.
Ο Freud υποστηρίζει ότι ο έρωτας έρχεται σιγά σιγά, μέσα από την ικανοποίηση της ερωτικής ανάγκης. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο έρωτας "ανθίζει" γρήγορα. Γι' αυτό και στην αγγλική γλώσσα υπάρχει η έκφραση "fall in love" ή στα γαλλικά "tomber amoureux".
Ορισμένες φορές, ερωτευόμαστε πριν γνωρίσουμε πραγματικά τον άλλο ή ζούμε έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Ο έρωτας εισβάλει στη ζωή μας, χωρίς να μας ρωτήσει. Και είναι κάτι πέρα από τη σεξουαλική επιθυμία. Είναι μία εμπειρία μοναδική, υπέροχη, ξεχωριστή. Μία εμπειρία που μας παρασύρει, που μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, που "αιχμαλωτίζει" την καρδιά και το μυαλό μας.
Ο Πλάτωνας θεωρούσε τον έρωτα μία θεία τρέλα, ένα παραλήρημα εμπνευσμένο από το Θεό. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε έτοιμοι να κατακτήσουμε τον κόσμο. Στο "Συμπόσιον", η Διοτίμα εξηγεί στο Σωκράτη ότι ο έρωτας είναι επιθυμία για αιωνιότητα. Ο έρωτας είναι μία διαδικασία ωρίμανσης, γιατί ερωτευόμαστε όταν είμαστε έτοιμοι να διαφοροποιηθούμε, όταν είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε ζωή, να αφήσουμε πίσω το παρελθόν και να στραφούμε στο μέλλον.
Ποιον, όμως, ερωτευόμαστε; Η ψυχαναλυτική άποψη υποστηρίζει ότι ερωτευόμαστε κάποιον που μας θυμίζει αγαπημένα πρόσωπα της παιδικής ηλικίας. Ο άντρας ερωτεύεται ένα αντίγραφο (φυσικό ή ψυχολογικό) του μητρικού προτύπου και η γυναίκα του πατρικού ή κάποιου προσώπου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική μας ηλικία. Η επιλογή αυτή μπορεί να μην είναι παρά το μέσο εκδήλωσης της ανάγκης και της επιθυμίας μας να προχωρήσουμε.
Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει αξία είναι η συμβολική σπουδαιότητα της στιγμής που ερωτευόμαστε. Αν είμαστε έτοιμοι, αρκεί μία αφορμή για να ερωτευτούμε. Αρκεί να αισθανθούμε ότι υπάρχει βαθιά συνάφεια ανάμεσα σε εμάς και το αντικείμενο του έρωτα. Το αν υπάρχει, το ανακαλύπτουμε στην πορεία. Είναι, όμως, δυνατό να ερωτευτούμε ένα άτομο που δεν έχουμε προλάβει να γνωρίσουμε, ένα άτομο που αγνοούμε αν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Ένα άτομο που επιλέξαμε για να δημιουργήσουμε το "εμείς", ακόμη και αν το "εσύ" δε θα σταθεί στο ύψος των προσδοκιών μας...
Άλλωστε, ο έρωτας είναι μία κατάσταση που υπόκειται σε συνεχείς προκλήσεις, που μπορεί να ανανεώνεται συνεχώς, να αποδυναμώνεται, να εξελίσσεται, να σβήνει ή να δυναμώνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου