Επειδή ΕΔΩ δεν υπάρχει χειμώνας και καλοκαίρι, χουζούρεμα κάτω από το πάπλωμα ή διακοπές, χαζεύοντας τα "ανώνυμα" στα μπλόγκια, αναρωτιέμαι μήπως τα μη έχοντα βίλα, πισίνα, σκάφος ή έστω ένα παράνομο εξοχικό ή μιά βαρκούλα, σεκλετίζονται που άλλοι παραθερίζουν από Κέρκυρα ως Μύκονο, έστω στη Λούτσα ή στο γαιδουρονήσι, κι΄αυτοί βγάζουν τη μπέμπελη στη πόλη και το βράδι αγριεύουν έτσι και δουν στο γυαλί κυματάκι θάλασσας και δάσος, άκαφτο βέβαια...
Μονορούφι σας πήρα, αλλά όπως και νά΄ναι, θυμάμαι κι΄εγώ τα έξωμά μου στο Εκάλη Κλαμπ με τη μιλιονέρα Μαριάννα και τις βουτιές μου στη Μύκονο με το Πέτρο τον εκδοτοπεριοδικατζή, που όπως έμαθα τρικούβερτο γκλάμουρους πάρτι έκανε στο νησί των ανέμων, που αερικό και τσουνάμι να πιάσει και να σαρώσει όλα τα φτωχοσοσιαλιστά, που εξελίχθηκαν σε πλουτοεπιδειξιομανή φρικιά... Γιατί εδώ που τα λέμε, και αυτοί και οι συμβίες τους, όπως βλέπω, αρχίζουν και ζαρώνουν σαν σταφίδες στον ήλιο και τρέχουν για να τσιτώσουν μάγουλα και λαιμά, σαν κάποιο ρετρό μόδιστρο, το φρόκαλο της τελεβιζιόνας που δεν σταματάει ο στόμας του χειμώνα, καλοκαίρι...
Αχ σερσέμια και ασπρορουχούδες μου, να μη σας κρύβομαι, νοστάλγησα τα...
ορεκτικά απεριτίφ, τα θαλασσινά κυδώνια, τις αστακομακαρονάδες, αλλά ας ήμουνα τώρα εκεί κι΄ας μασουλούσα όπως κι΄εσείς σουβλάκι-τζατζίκι και αγγουροντοματούλα... Βρε φακάτα μου με το ντοματούλα, θυμήθηκα το Ματούλα, τί να γίνεται αυτός ο κορίτσαρος που έτσι κι΄ανοιγε ο στόμας της, τρέχανε να κρυφτούνε πανικοβλημένοι, από Κολωνάκι ως βόρεια προάστια κι΄από Λαγονήσι ως Μύκονο...
Μιά τέτοια είμαι κι΄εγώ και δεν μπορώ αν δεν το πω θα σκάσω, εκείνο τον καιρό υπήρχαν μιά θαλαμηγό του Ωνάση, ένα τρικάταρτο του Νιάρχου και κάποια άλλα σκάφη των εφοπλιστών... Σήμερα μάτια μου, τόσοι πολλοί Έλληνες εφοπλιστές υπάρχουν που όπως μου έλεγε το παρατηρητικό Βασίλη, τα πανάκριβα και χλιδάτα σκάφη των Ελλήνων είναι περισσότερα από τις βάρκες, ναι, καρατσεκαρισμένο σας λέω... Γειά σου ρε Ματούλα, σε χαίρομαι, γιατί έμαθα πως έλεγες, ότι τότε υπήρχαν οι εφοπλιστές των θαλασσών, και σήμερα οι ληστές του δημοσίου... Καλές βουτιές, αλλά και βούτες για κάποιους...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΜΑΛΒΙΝΑΣ ΣΤΑΙΛ...
Μαρίνα Φλοίσβου, μία από τις εκατοντάδες! Τα σκάφη (θαλαμηγοί με πληρώματα) που βλέπετε στη πρόσοψη της αεροφωτογραφίας, ανήκουν σε μέλη μιάς και μόνο οικογένειας, που αναδύθηκε -και μπράβο της- απο το βυθό στη κορυφή της θάλασσας... Αλλά κι΄ αυτός που κατέχει τη μαρίνα ήρθε από ένα γονιό που χώμα έπιανε χρυσάφι γινότανε, σε βάρκα κοντραμπατζίδικη έμπαινε, θαλαμηγός γινότανε, να φιλοξενεί βασιλιάδες, προέδρους και δυνατούς της Γης, αδύνατους στις κολακείες και στα δώρα...
Καλά αυτοί... Υπάρχουν και τα αναδυόμενα από το βυθό των μίντια νεόπλουτα (με σκάφη) αδηφάγα πιράνχας, που κατατρώγουν τα πάντα και με τα κόπρανά τους δημιουργούν μιά νέα τάξη εξουσίας φτιαγμένης από σκατό και κάτουρο... Και μετά μου λες Βασίλη μου, ότι σου φταίει και σε πικάρει ο πάσα ένας ανώνυμος αγανακτισμένος ή παντελώς αστοιχείωτος, που ουρεί και αποπατεί στα μπλόκια... Καλά κάνει Αρμάνδο μου, ανακουφίζεται προσωρινώς...
Mαλβίνας στάιλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου